از بیرون، ویژگی های ظاهری بسیار شبیه فورد است، در حالی که به طور همزمان کاملاً بیگانه است. جلوپنجره جلو و مجموعه چراغ‌های جلو در واقع شباهت زیادی به مدل‌های بعدی فورد اکسپلوررها و F-150 دارد، اگرچه به نظر می‌رسد اندازه آن بیشتر یادآور Ford Escape است.
به طور مشابه، تخت کوچک و فضای کلی کامیون مینی سازگار با محیط زیست که توسط مدل U ایجاد شده است، حداقل تا حدی در Maverick امروزی دیده می شود، اگرچه بدون امتیاز نیروی هیدروژنی.
فضای داخلی تا حدودی شبیه تلاقی مطب یک دکتر از سال 1975 و نشستن یک هواپیمای مسافربری است، اما از آنجایی که 20 سال پیش جدید و قدیمی بود، می‌توان آن را بخشید. درهای لولایی عقب و فضای داخلی مدولار آن را به یک رزمناو ساحلی شایسته تبدیل کرده است، بی شباهت به هوندا المنت.
با این حال، ممکن است برای یک بازار انبوه خیلی عجیب و غریب باشد. بعلاوه، 20 سال بعد، هیدروژن هنوز در مراحل ابتدایی نسبی خود است، بنابراین بعید است که فورد بتواند هر گونه پذیرش در مقیاس بزرگ را تشویق کند. فورد در سال 2007 با کانسپت Airstream دوباره تلاش کرد، اگرچه نتیجه مشابهی با مدل U داشت.
با این اوصاف، به نظر می رسد که فورد این فناوری را به طور کامل رها نکرده است. در اوایل سال جاری، فورد یک پروژه تحقیقاتی را برای توسعه بیشتر فناوری پیل سوختی هیدروژنی از طریق ناوگانی از وانت های ترانزیت با موتور هیدروژنی در بریتانیا راه اندازی کرد.
