تا کنون، کارشناسان نظریه های مختلفی را در پس انرژی تاریک ارائه کرده اند. اولین مورد می گوید که انرژی تاریک یک ویژگی جدایی ناپذیر از خود فضا است و اضافه می کند که دقیقاً در تار و پود فضا-زمان همانطور که ما می شناسیم بافته می شود. نسخه دیگر از نظریه گرانش اینشتین وام گرفته و ادعا می کند که فضای خالی می تواند انرژی خود را حمل کند، اما تنها پس از فاکتورگیری در مفهومی به نام ثابت کیهانی. توضیحات کوانتومی نیز وجود دارد، و حتی توضیحی که می گوید انرژی تاریک در واقع مانند یک فضای پرکننده سیال عمل می کند، اما توضیحی که بر انبساط کیهان به روش های اسرارآمیزی تأثیر می گذارد.
یکی از احتمالات شدیدتر این بود که تئوری های گرانش اینشتین نتیجه را از دست دادند. با این حال، آخرین تحقیقات این احتمال را رد می کند. دانکن فارا، دانشجوی سابق امپریال کالج لندن، یکی از نویسندگان دو مقاله تحقیقاتی منتشر شده در ژورنال Astrophysical و The Astrophysical Journal Letters، می گوید: «سیاه چاله ها در نظریه گرانش انیشتین، انرژی تاریک هستند. یکی از مقالات تحقیقاتی نتیجه می گیرد: «سیاهچاله های باقیمانده ستاره ای منشا اخترفیزیکی انرژی تاریک هستند.
از زمانی که دانشمندان کشف کردند که جهان در حال انبساط است، کارشناسان از فرآیند ناشناخته ای که به آن انرژی می دهد گیج شده اند. تصور بر این بود که از آنجایی که نیروی گرانشی بین اجسام کیهانی اشیاء را در کنار هم نگه می دارد، در حالت ایده آل باید به جای ایجاد انبساط، در برابر انبساط کیهان مقاومت کند. جدیدترین تحقیقات اشاره می کند که سیاهچاله ها اساساً با انبساط کیهان پیوند خورده اند، پدیده ای که “زوج کیهانی” نامیده می شود.
