ناسا 70 درصد از نمونه ها را برای تجزیه و تحلیل در مرکز فضایی جانسون نگه می دارد، در حالی که بقیه با آژانس های فضایی شریک و دانشمندان در سراسر جهان به اشتراک گذاشته خواهد شد. Bennu یک انتخاب دقیق بود، نه تنها به دلیل نزدیکی آن، بلکه به دلیل تاریخچه کیهانی تخمین زده شده 4.5 میلیارد ساله آن. بننو که تصور می شود از یک سیارک بسیار بزرگتر جدا شده است، پتانسیل این را دارد که حاوی مولکول های آلی باشد که شبیه مولکول هایی است که در پیدایش حیات در سیاره ما نقش داشته اند و آب و گوگرد برخی از آنها هستند.
این سیارک که به نام یک خدای مصری باستان نامگذاری شده است (پس از مسابقه نامگذاری که توسط یک پسر 9 ساله برنده شد)، نمونه های این سیارک تا چند سال آینده مورد بررسی قرار خواهند گرفت تا نگاهی عمیق تر به ترکیب شیمیایی آن داشته باشیم و ببینیم آیا این سیارک شرایطی را داشته است یا خیر. مساعد برای حمل دانه های زندگی این نمونه ها به عنوان رویای یک اختر زیست شناس شناخته می شوند، زیرا تصور می شود که سیارک ها بلوک های سازنده حیات در زمین را بذر داده اند. در اوایل سال جاری، دانشمندان آثاری از نیاسین و اوراسیل – که هر دو برای موجودات زنده ضروری هستند – در نمونه‌های سیارک ریوگو پیدا کردند.
بننو آخرین سیارکی نیست که ناسا برای تجزیه و تحلیل علمی هدف قرار داده است. ناسا وظیفه کاوش سیارک آپوفیس را به فضاپیمای OSIRIS-APEX، یک نسخه تغییر نام یافته از وسیله نقلیه ای که ماموریت OSIRIS-REx را اجرا کرد، محول کرده است. فضاپیمای سایک ناسا همچنین در آستانه پرتاب برای اکتشاف یک سیارک غنی از فلز است، برنامه هایی که در سال 2029 محقق خواهند شد.
