Futura لبه های گرد داشت و دماغه آن به سمت بالا شیب داشت تا با زاویه شیب شیشه جلو روبرو شود. سپس به عقب رفت و با دو درب جانبی عمدتاً شیشه‌ای که مانند یک مینی‌ون معمولی باز یا بیرون نمی‌شدند، اما مانند خودروهای اسپرت چهار صندلی عجیب و غریب به سمت بالا حرکت می‌کردند، یکپارچه شد. شیشه روی سقف تا یک پنجره عقب گنبدی شکل (که می‌توان آن را جدا کرد) ادامه یافت و چیزی شبیه کابین خلبان جت جنگنده ایجاد کرد.
فیلم «تاپ گان» در ماه مه 1986 پخش شد و در زمان پخش Futura از لحاظ فرهنگی نمادین بود. اگر فولکس واگن عمداً یک منطقه خطر ایجاد کند که همان احساس عشق را در مصرف کنندگان برانگیزد، تعجب آور نخواهد بود.
اما Futura فقط خطرناک به نظر نمی رسید. مجهز به مجموعه‌ای از ویژگی‌های پیشرفته بود که یک جت جنگنده مدرن به آن حسادت می‌کرد. این دستگاه دارای یک کامپیوتر داخلی بود که سیستم کمکی پارک خود فرمان، ترمز دستی برقی، سیستم ناوبری و سنسورهای فاصله را اجرا می کرد. همه اینها در حال حاضر تقریباً در هر خودرویی در جاده استاندارد هستند.
موتور 1.7 لیتری دیزل تنها 82 اسب بخار قدرت داشت (بنابراین نه به سرعت یک جت)، اما برای خودروی 2200 پوندی کافی بود. همچنین دارای یک سوپرشارژر مکانیکی و یک سیستم خنک کننده تبخیری هوشمند بود که نیاز به پمپ خنک کننده و فن را از بین می برد. علاوه بر این، چندین بلندگو به یک سیستم صوتی حذف نویز متصل شدند که صدای موتور را خفه می‌کرد.
Futura هرگز تولید نشد، اما زمانی که ID.3 فولکس واگن در نمایشگاه خودروی فرانکفورت 2019 ظاهر شد، برخی از طراحی های آن، باید بگوییم، آشکار بودند.
