Jelly Bean که در جولای 2012 منتشر شد، در مقایسه با تغییرات گسترده Ice Cream Sandwich یک تکرار جزئی به نظر می رسید، اما در زیر کاپوت، سیستم عامل را مدرن کرد. هدف “پروژه کره” گوگل بهبود عملکرد در زمانی بود که اندروید به عقب افتادگی و به طور کلی بدبین بودن شهرت داشت. یکی دیگر از ویژگی های اصلی اضافه شده با این به روز رسانی، پنل تنظیمات سریع بود که به کاربران اجازه می داد مواردی مانند وای فای و بلوتوث را بدون خروج از برنامه فعلی تغییر دهند. در همین حال، به‌روزرسانی‌های عکاسی HDR و پشتیبانی از صفحه‌نمایش خارجی، محافظت در برابر آینده را اضافه کردند. Google Now نیز شروع به کار کرد و شروع تمرکز گوگل بر جستجوی پیش بینی کننده بود. این طراحی شده است تا اطلاعات مفیدی را قبل از درخواست شما در رابط کاربری به سبک کارت ارائه دهد، از جمله اعلان‌هایی برای تحویل بسته، زمان پرواز و موارد دیگر. نوتیفیکیشن‌ها که قبلاً مجموعه قوی اندروید بودند نیز بهبود یافته‌اند.
گوگل تعداد زیادی از دستگاه های Nexus را در کنار Jelly Bean منتشر کرد که مهم ترین آنها Nexus 7 است که توسط ایسوس ساخته شده است. تبلت 7 اینچی امروز کمی غیرعملی به نظر می رسد، زیرا صفحه نمایش گوشی های پرچمدار تقریباً با اندازه آن مطابقت دارند و صفحه های تاشو آن را کوتوله می کنند. قاب های عظیم بالا و پایین آن نیز خنده دار به نظر می رسند. اما طراحی آن جذاب بود، با یک صفحه پشتی منقطع و با لمس نرم و قیمت 200 دلاری حتی دوستانه تر. Nexus 7 به اندازه کافی خوب فروخت تا دسته بندی محصولات جدیدی را آغاز کند و اپل با iPad Mini خودش پاسخ داد.
