بررسی انعطاف پذیری موجودات کامبوچا به این دلیل نیست که فضانوردان بتوانند چیزی خوشمزه برای نوشیدن داشته باشند – اگرچه این ممکن است – بلکه برای درک چگونگی محافظت از آن فضانوردان در برابر محیط فضایی است. در زمین، میدان مغناطیسی سیاره ما از ما در برابر تشعشعات فضایی محافظت می کند، اما وقتی فضانوردان مغناطیس کره محافظ زمین را ترک می کنند تا به مکان هایی مانند ماه و مریخ سفر کنند، با سطوح بالقوه خطرناک تشعشع مواجه خواهند شد. تحقیقات زیادی بر روی چگونگی محافظت از فضانوردان در برابر این تشعشع متمرکز شده است، بنابراین مطالعه میکروارگانیسم‌های انعطاف‌پذیر مانند میکروارگانیسم‌های موجود در کامبوجا می‌تواند به این امر کمک کند.
دانشمندان به ویژه به چگونگی بازسازی بافت ها پس از آسیب و اینکه چگونه این امر با تقسیم سلولی مرتبط است، علاقه مند هستند. درک این موضوع می‌تواند به مهندسی فناوری‌های حفاظتی کمک کند، شاید حتی از مواد بیولوژیکی به عنوان سپری برای ماموریت‌های فضایی طولانی‌مدت استفاده کنند. و هنگامی که انسان ها یک پایگاه بلندمدت در اطراف ماه ایجاد کردند، مانند ایستگاه فضایی Gateway قمری برنامه ریزی شده ناسا، کشت میکروارگانیسم ها می تواند برای همه چیز مفید باشد، از ایجاد منابع مورد نیاز مانند اکسیژن گرفته تا حفاظت از سلامت فضانوردان گرفته تا ایجاد الکتریسیته تا رشد غذا و پردازش زباله.
نیکول کاپلین، دانشمند اکتشافات فضایی ESA، گفت: این بیوتکنولوژی به دلیل توانایی آنها در تولید اکسیژن و عملکرد به عنوان کارخانه های زیستی، می تواند به طور قابل توجهی ماموریت های فضایی آینده و تلاش های انسان برای اکتشاف فضایی را افزایش دهد. “امیدوارم در آینده شاهد اتصال نمونه‌هایمان به دروازه ماه یا شاید استفاده از آن در سطح ماه و فراتر از آن باشم. تا آن زمان، ما به کاوش در فرصت‌هایی که فرهنگ‌های زیستی ارائه می‌دهند ادامه خواهیم داد.”
