MP3 و WAV هر دو فرمت های صوتی هستند، فایل هایی که داده های صوتی را رمزگذاری می کنند. تفاوت اصلی در فشرده سازی و از دست دادن خلاصه می شود. در ابتدایی ترین حالت، WAV یک فایل صوتی غیر فشرده است که به عنوان فرمت بدون اتلاف نیز شناخته می شود. این بدان معنی است که هیچ از دست دادن داده (و در نتیجه کیفیت) از صدای اصلی وجود ندارد. از سوی دیگر، MP3 یک فرمت فشرده با مقداری از دست دادن در مقایسه با آهنگ ضبط شده اولیه است.
معنی این موضوع برای شما به عنوان یک مصرف کننده صوتی این است که فایل های WAV بدون اتلاف فضای بیشتری نسبت به MP3 ها اشغال می کنند. این همان چیزی است که MP3 ها را پس از انتشار بیشتر محبوب کرد. اندازه کوچکتر آنها به کاربران اجازه می دهد آهنگ های بیشتری را روی هارد دیسک یا پخش کننده قابل حمل خود ذخیره کنند. معایب دیگر فایل‌های WAV در روزگار مدرن این است که – چون دیگر رایج نیستند – ممکن است توسط پخش کننده موسیقی مورد علاقه شما پشتیبانی نشوند.
بنابراین، آیا این حتی مهم است؟ آیا حتی تفاوت محسوسی بین فایل های MP3 و WAV وجود دارد؟ خب، بستگی دارد. اگر تجهیزات صوتی پیشرفته و گوش مناسبی برای آن دارید، ممکن است در مقایسه با فایل‌های WAV متوجه یک اثر مخدوش در فایل‌های MP3 شوید. اما برای اکثر مصرف‌کنندگانی که با هدفون‌های معمولی با گوشی‌های خود به موسیقی گوش می‌دهند، تفاوت حداقل است. اگر می خواهید سعی کنید ببینید آیا متوجه تفاوت شده اید یا خیر، سرویس های پخش جریانی وجود دارند که صدای بدون افت را ارائه می دهند.
