شاید تسلا جسارت داشته باشد که پورت و رابطی را که در سال 2012 اختراع کرد، «استاندارد شارژ آمریکای شمالی» نامید – اما پس از بیش از یک دهه، شروع به عمل به نام خود کرده است. CCS در آن زمان تسلط داشت و برای مدت طولانی فقط تسلاس از NACS استفاده می کرد، اما در طول چند ماه گذشته تغییر کرده است. تاکنون سازندگان بزرگی از جمله فورد، جنرال موتورز، ریویان، مرسدس بنز، ولوو/پلاستار و سوبارو به این استاندارد متعهد بوده اند.
اگرچه مدتی طول کشید، اما به راحتی می توان فهمید که چرا NACS شروع به رشد کرده است. شرکت ایلان ماسک NACS را «متن باز» ساخت و اساساً به تولیدکنندگان دیگر اجازه داد آن را بدون پرداخت هیچ هزینه ای اجرا کنند. سپس فواید آن وجود دارد; تسلا ادعا می‌کند که می‌تواند قدرت بیشتری و کارآمدتر از CCS ارائه دهد، که با افزایش وات شارژ اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. این امکان دسترسی به شبکه گسترده و در حال رشد سوپرشارژ تسلا را نیز فراهم می کند، که مسلماً یکی از بزرگترین مشکلات موجود در مسیر استفاده از خودروهای برقی را کاهش می دهد. به نظر می رسد تقریباً همه از تغییر به NACS سود می برند. به نظر می رسد بزرگترین بازنده مالکان تسلا هستند، که قرار است دسترسی انحصاری به شبکه ای که مسلما بهترین شبکه شارژ در آمریکای شمالی است را از دست بدهند.
