در زمین، ما توسط مگنتوسفر سیاره که مناطقی به نام کمربند ون آلن را تشکیل می دهد، از تشعشعات محافظت می کنیم. اینها مانند سپر عمل می کنند، تشعشعات را از سیاره دور می کنند و ما را در سطح از اثرات خطرناک آن محافظت می کنند. با استفاده از این کمربندها، تشعشعات برای مردم و همچنین برای وسایل الکترونیکی مانند ارتباطات ماهواره ای خطر ایجاد می کند.
با این حال، در مریخ هیچ کمربند ون آلن وجود ندارد زیرا میدان مغناطیسی مانند زمین ندارد. این سیاره همچنین دارای اتمسفر بسیار نازک است، فقط 1٪ چگالی زمین. این بدان معناست که تشعشع در آنجا یک مشکل بزرگ است، زیرا سطح توسط تشعشع بمباران می شود. با این حال، جزئیات دقیق این تشعشع در طول زمان تغییر می کند و درجه خطری که برای فضانوردان آینده ایجاد می کند ناشناخته است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، محققان از حداکثر خورشیدی آینده برای مشاهده تأثیر طوفان های خورشیدی بر تشعشعات مریخ استفاده خواهند کرد. برای اندازه‌گیری این، آن‌ها از ابزارهایی مانند اتمسفر مریخ و مدارگرد فرار فرار (MAVEN) و ابزار سنجش تشعشع مریخ نورد کنجکاوی (RAD) در سطح سیاره استفاده خواهند کرد.
محقق اصلی RAD، دان هاسلر از مؤسسه تحقیقاتی جنوب غربی، گفت: “شما می توانید یک میلیون ذره با انرژی کم یا 10 ذره با انرژی بسیار بالا داشته باشید.” در حالی که ابزارهای MAVEN به ابزارهای کم انرژی حساس تر هستند، RAD تنها ابزاری است که قادر به دیدن ابزارهای پرانرژی است که از طریق جو به سطح، جایی که فضانوردان هستند، می رسد.
