پس از پایان تحقیقات خود در مورد زحل، ممکن است به تازگی به زباله های فضایی شناور تبدیل شده باشد، اما این دور از واقعیت است. در سال 2012، از هلیوسفر خارج شد، که اساساً منطقه تحت تأثیر قوی ترین میدان مغناطیسی خورشید است. پس از آن اوت، از فضای خارج از خود منظومه شمسی می گذرد که اولین بار در تاریخ بشر است.
از 6 فوریه 2024، ناسا گزارش داد که وویجر 1، با گذشت بیش از 46 سال از سفر خود، تقریباً 15،148،155،240 مایل از ما فاصله دارد. در همین حال وویجر 2 با 12677967494 مایل کمی عقب است. با این حال، هر دو در قلمرو بی‌سابقه فضای بین ستاره‌ای قرار دارند. زیرسیستم امواج پلاسما، ذرات باردار کم انرژی، زیرسیستم پرتوهای کیهانی و مغناطیس سنج برای هر دو کاوشگر هنوز فعال هستند (همانطور که سیستم علوم پلاسما وویجر 2 است)، به این معنی که اگرچه عملکردهای فرابنفش و رادیویی آنها از جمله سیستم هایی هستند که غیرفعال شده اند. سوخت را حفظ کنند، آنها هنوز هم در حال انتقال برخی اطلاعات به سیاره هستند.
ناسا پیشنهاد می کند که وویجر 1 تقریباً 300 سال دیگر به ابتدای ابر اورت، یک پوسته یخی منظومه شمسی که نیمی از فاصله آن تا آلفا قنطورس است، خواهد رسید. از آنجا به سمت صورت فلکی به نام اوفیوخوس حرکت می کند. اینکه ژنراتورهای ترموالکتریک ایزوتوپی رادیویی آن چقدر بیشتر دوام خواهند آورد، یک راز باقی مانده است، اما وویجر 1 و 2 تا به امروز سفری فوق‌العاده و پیشگامانه داشته‌اند.
