برای کودکی که در اوایل قرن بیستم در میشیگان بزرگ می شد، کار در صنعت خودرو احتمالاً طبیعی به نظر می رسید. پرستون توماس تاکر، متولد 1903 در کاپاک، میشیگان، تنها در 13 سالگی در دفاتر کادیلاک جنرال موتورز شروع به کار کرد. با وارد شدن به 20 سالگی، تاکر چند شغل پیدا کرد تا اینکه استعداد طبیعی خود را برای فروش کشف کرد، در جابجایی Studebakers و Chryslers برتری یافت و به اندازه کافی مشخصات خود را ارتقا داد تا مدیر منطقه Pierce-Arrow شود.
تجربه فروش تاکر او را به سمت توسعه روحیه کارآفرینی سوق داد و قبل از ایجاد یک شرکت خودروسازی، چند کسب و کار را تأسیس کرد. تاکر با شریکی که در موفقیت اولیه پیست سرعت ایندیاناپولیس نقش داشت، هنری فورد را متقاعد کرد که اسپانسر یک تیم مسابقه ای با 10 ماشین طراحی پیشرفته برای مسابقه در سال 1935 باشد. هزینه سرمایه اولیه فورد به مبلغ 25000 دلار به زودی به 117000 دلار تبدیل شد. فقط چهار ماشین واجد شرایط هستند و هیچ کدام از آنها مسابقه را تمام نمی کنند. این تجربه به قدری فورد را ناراحت کرد که او برای همیشه از حمایت مالی خود در مسابقات سوگند یاد کرد.
تاکر یک ماشین‌فروشی پشت خانه‌اش در میشیگان داشت و از آن برای کمک به جنگ در اوایل دهه 40 استفاده کرد. اما از آنجایی که به نظر می‌رسید جنگ رو به پایان بود، او تصمیم گرفت تا یک خودروی جدید بسازد و شرکت تاکر را در جولای 1946 تأسیس کرد، علیرغم اینکه تجربه کمی در مدیریت یک خودروساز یا صنعتگر داشت. علاوه بر این، تاکر فرد ثروتمندی نبود، به این معنی که هر سرمایه گذاری تجاری جدید به پول شخص دیگری نیاز دارد. پرستون تاکر جاه طلب بود.
(تصویر ویژه توسط The Tucker Automobile Club of America از طریق Wikimedia Commons | برش و مقیاس‌بندی شده | CC BY-SA 2.5)
