وقتی ماهواره های قدیمی از جو زمین برخورد می کنند چه اتفاقی می افتد

مانورهای خارج کردن مدار توسط ESA در سال 2011 تمام سوخت باقیمانده سفینه را مصرف کرد. سپس در مسیری رها شد که به آن اجازه می داد به طور طبیعی به سطح زمین سقوط کند. پیش‌بینی دقیق این فرآیند برای ESA دشوار بود، اما در ابتدا پیش‌بینی می‌کرد که این فضاپیما در 15 سال آینده فرود خواهد آمد. این همچنین به این معنی بود که در حالی که ESA می‌توانست ماهواره را رصد کند، سازمان نمی‌توانست هیچ مانور دیگری برای کنترل محل سقوط آن انجام دهد. دانشمندان آن صرفاً مجبور بودند سقوط ماهواره را تماشا کنند و از نزدیک آن را زیر نظر داشته باشند تا مطمئن شوند که زباله های حاصله هیچ آسیبی ایجاد نمی کنند.

ابتدا اشاره شد که ERS-2 فرود خود را در 2 فوریه آغاز کرد و ESA به‌روزرسانی‌های زنده را در وب‌سایت خود به اشتراک گذاشت که سقوط برنامه‌ریزی شده را زیر نظر داشت. این به‌روزرسانی‌ها عمدتاً پنجره کوچک شدنی را گزارش می‌کنند که در طی آن این فضاپیما جو را می‌شکند. دانشمندان آن تلاش کردند چگالی هوا، الگوهای آب و هوا و متغیرهای متعدد دیگری را پیش بینی کنند که می تواند بر زمان و مکان فرود سفینه تأثیر بگذارد. این پیش بینی ها با فرود ماهواره بیشتر و دقیق تر شدند.