این تیم دریافت که در کودکانی که چهار ساعت یا بیشتر در معرض نمایشگر بودند، تأخیر در رشد مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله آنها را در سنین دو و چهار سالگی تحت تأثیر قرار می‌دهد. در کل، تیم استنباط کرد که در سن 2 سالگی، تأخیر بر ارتباطات (5.1٪)، مهارت های حرکتی درشت (5.6٪)، حرکت ظریف (4.5٪)، حل مسئله (4.2٪) و مهارت های اجتماعی و فردی تأثیر می گذارد. (5.5 درصد). اثرات مشابهی در سن چهار سالگی مشاهده شد، اما به بزرگی کمتر.
علاوه بر این، به نظر می رسد که اثرات در برخی مناطق با گذشت زمان از بین می روند. این مقاله می‌گوید: «زمان صفحه نمایش برای کودکان ۱ ساله با حوزه‌های حرکتی ظریف و مهارت‌های فردی و اجتماعی در ۲ سالگی مرتبط بود؛ اما این ارتباط در ۴ سالگی تأیید نشد». با این حال، این مطالعه توانست ارتباط دوز-پاسخ بین قرار گرفتن در معرض نمایشگر در یک سالگی و ارتباط آن با تاخیر رشد در سنین دو و چهار سالگی را تایید کند.
تحقیقات منتشر شده در مجله توسعه شناختی همچنین اشاره می‌کند که استفاده بیش از حد از صفحه نمایش مانع از رشد کودک می‌شود و می‌افزاید که «برنامه‌هایی که هدف آنها کودکان خردسال است باید با توانایی‌های شناختی کودک تطبیق داده شود و استفاده مشترک والدین کودک و کودک را تشویق کند». مطالعه دیگری که توسط کارشناسان دانشگاه کلگری کانادا انجام شد، حدس زد که کودکانی که در دو سال اول زندگی خود در معرض نمایشگرها قرار می‌گیرند، تا زمانی که به سه سالگی می‌رسند، در تست‌های رشد بدتر عمل می‌کنند.
