اگر امروز چیزی مانند کارینگتون یا نزدیک به سانحه 2012 به ما ضربه بزند، اثرات آن می تواند فاجعه بار باشد. مطالعه‌ای در سال 2013 که نزدیک به از دست دادن را مورد بررسی قرار داد، تخمین زد که اگر یک هفته یا بیشتر زودتر شلیک می‌کرد، ممکن بود حتی قوی‌تر از کارینگتون بود، و ممکن بود سال‌ها طول بکشد تا از عواقب بعدی عبور کند. به گفته ناسا، تاثیر اقتصادی آن می توانست بیش از 2 تریلیون دلار باشد.
همین مطالعه لایه های ویرانی را مشخص می کند. اول، اشعه ایکس قدرتمند می رسید، ارتباطات رادیویی را از بین می برد و با سیستم های GPS ما دست و پنجه نرم می کرد. بعد، موجی از ذرات باردار می‌آمدند و ماهواره‌ها را سرخ می‌کردند. سرانجام، CME ها ضربه می زدند و جو را پر از انرژی می کردند. ترانسفورماتورهای الکتریکی که تعمیر یا تعویض آنها دشوار است، ممکن است در اثر هجوم از بین رفته باشند. هر چیزی که به شبکه وصل شود یا به برق وابسته باشد، خاموش می شود.
در سال‌های پس از 2012، و مطمئناً در سال‌های پس از Carrington، ما فقط به ابزارهای خود وابسته‌تر شده‌ایم، و بیشتر در سبک زندگی الکتریکی جا افتاده‌ایم. اگر یکی از این ابرطوفان‌ها امروز اتفاق بیفتد، ناسا می‌گوید که مانند بازگشت به قرن هجدهم است.
