گزارش فوربس پاسخ‌هایی را از بیش از 20 موسسه آموزشی، از جمله نام‌های برتر مانند هاروارد و پرینستون، در مورد اینکه دقیقاً چگونه هوش مصنوعی را هنگام مدیریت برنامه‌ها فاکتور می‌کنند، جمع‌آوری می‌کند. در حالی که موسسات هیچ پاسخ مشخصی از نظر یک خط مشی مناسب ارائه نکردند، اعضایی که این کار را انجام می دادند اشاره کردند که تشخیص استفاده از هوش مصنوعی در مقالات بسیار آسان است، هم از نظر انتخاب کلمه خاص، که آنها آن را به عنوان “نازک، توخالی، و” توصیف کردند. صاف، و همچنین لحن. برخی از ویراستاران مستقل یک فرهنگ لغت کامل از کلمات و عباراتی را ایجاد کرده‌اند که او اغلب در مقالات می‌بیند و آنها را تغییر می‌دهد تا به مقالات «حالت انسانی» بدهد.
برخی از امضاهای AI با کد قرمز، که حتی برای شناسایی آنها نیازی به ابزارهای تشخیص هوش مصنوعی ندارند، عبارتند از:
- “توانایی رهبری”
- “از یک اشتیاق عمیق ناشی می شود”
- “به طور یکپارچه با آرزوهای من هماهنگ است”
- “تعهد به بهبود مستمر و نوآوری”
- “سفر کارآفرینی/آموزشی”
اینها تنها چند مورد از مشارکت هوش مصنوعی هستند. علاوه بر این، آنها می توانند تغییر کنند و حتی ممکن است به زودی مرتبط نباشند، زیرا مدل های پیچیده تر با قابلیت های زبان طبیعی بهتر به صحنه می آیند. بعلاوه، به نظر می رسد افرادی از حوزه های غیر آکادمیک چارچوب خود را برای شناسایی کارهای تولید شده توسط هوش مصنوعی ایجاد کرده اند. دافنه ایپولیتو، دانشمند مغز گوگل، به MIT Technology Review گفت: «اگر متن کافی دارید، یک نشانه واقعاً آسان این است که کلمه «the» بارها تکرار می‌شود.
ایپولیتو همچنین اشاره کرد که مدل‌های هوش مصنوعی تولیدی به ندرت اشتباه تایپی می‌کنند، که یک روش مهندسی معکوس برای ارزیابی اینکه آیا یک قطعه نوشته نتیجه برخی ابزارهای هوش مصنوعی است یا خیر. او خاطرنشان می کند: «اشتباه تایپی در متن در واقع نشانگر بسیار خوبی است که نشان می دهد انسان نوشته شده است. اما برای خوب بودن در شناسایی الگو، به ویژه در خواندن جنبه هایی مانند تسلط اشتباه و فقدان خودانگیختگی، باید تمرین کرد.
