این فقط رادارها و LiDARهای فانتزی نیستند که به AVها کمک می کنند تا بفهمند چه کاری باید انجام دهند، بلکه فناوری قدیمی تر و آشناتری در اینجا وجود دارد: GPS، اتصال سلولی، و اینترنت اشیا (IoT). به ویژه GPS در هسته ماشین های خودران قرار دارد و نسخه ساده تر آن با سرویس هایی مانند Google Maps استفاده می شود.
خدمات ناوبری می تواند به شما یک ایده کلی از نحوه استفاده دستگاه های AV از GPS بدهد. آنها مکان عمومی شما را مثلث می‌کنند، اما نقشه‌ها و اطلاعات ترافیکی که اغلب به‌روزرسانی می‌شوند و جزئیات بیشتری را از ابر ارائه‌دهنده خدمات دانلود می‌کنند، که از سایر کاربران در جاده یا ارائه‌دهندگان شخص ثالث تهیه شده است. این نقشه‌های با وضوح بالا حاوی جزئیاتی مانند شبکه‌های جاده‌ای، پیکربندی خطوط، علائم راهنمایی و رانندگی و علائم راه هستند.
در حالی که هنوز در مراحل اولیه خود است، وسایل نقلیه خودران برای برقراری ارتباط با سایر اشیاء در محیط (که اغلب به عنوان اینترنت اشیاء شناخته می شود) در حال توسعه هستند. در این موارد، وسیله نقلیه می تواند با سایر وسایل نقلیه (V2V) و زیرساخت های کنار جاده (V2I) ارتباط برقرار کند تا اطلاعات را به اشتراک بگذارد و بفهمد که چه کاری باید انجام دهد.
هنگامی که وسایل نقلیه و زیرساخت های بیشتری در شبکه اینترنت اشیا ساخته می شود، خودروهای خودران بسیار راحت تر می توانند با چیزهای اطراف خود ارتباط برقرار کنند و تصمیمات حمل و نقل و ایمنی بهتری بگیرند.
