یکی از ویژگی های خاص این ربات های شرکت Squishy Robotics، نحوه ساخت آنها با استفاده از میله ها و کابل های الاستیک است. این ساختار به ربات شکل خود را می دهد، اما همچنین باعث می شود ربات در برابر ریزش مقاوم تر شود زیرا ضربه ها به جای تمرکز در یک مکان در سراسر ساختار پخش می شوند. رویکرد ساخت و ساز تنسگریتی نامیده می شود و از دهه 1960 در معماری از جمله در گنبدها و سقف ها استفاده شده است. هنگامی که روی روبات ها اعمال می شود، به طراحی سبک وزن کمک می کند، اما همچنان در برابر آسیب مقاوم است، که برای پروازهای فضایی مهم است.
ایده این است که این ربات ها می توانند در فضای کوچکی برای حمل و نقل قرار گیرند، جایی که هر پوند وزن و اینچ فضا ارزشمند است. سپس، هنگامی که به مقصد می رسد می تواند مستقر شود و می تواند در حالی که از فرود به سطح جان سالم به در می برد، از مدار پرتاب شود.
این امر فرود آنها را بسیار آسان‌تر از فرآیند فرود پیچیده مریخ‌نوردهای کنجکاوی و استقامت می‌کند، که می‌بایست روی کابل‌های یک مرحله فرود با موتور موشک فرود می‌آمدند. فرود یکی از سخت ترین و خطرناک ترین قسمت های ماموریت مریخ است، بنابراین رباتی با خطر کمتر در هنگام فرود مطلوب است.
تری فونگ، رباتیک‌گر ارشد گروه رباتیک هوشمند ناسا در مرکز تحقیقات ایمز، می‌گوید: با روبات‌های تنسگریتی، ربات خود دستگاه فرود است. می تواند از سقوط از ارتفاع بسیار بالا جان سالم به در ببرد و سپس به راه خود ادامه دهد.
