در سال 1839، تقریباً 70 سال پس از ایجاد اولین سلول خورشیدی، ادموند بکرل اثر فتوولتائیک را در عمل مشاهده کرد و انقلابی را در درک بشر از انرژی خورشیدی – و تولید و استفاده از انرژی به طور گسترده‌تر آغاز کرد. در این مرحله، آزمایش با نیروی الکتریکی در حال انجام است، اگرچه اولین فناوری شبکه برق آمریکا هنوز چند دهه باقی مانده بود. اثر فتوولتائیک یک اصل اساسی است که اساس وجود فناوری مدرن خورشیدی است. به طور خلاصه، بکرل مشاهده کرد که برخی مواد زمانی که در معرض نور خورشید یا حتی گرمای تابشی قرار می گیرند، جریان الکتریکی تولید می کنند.
بکرل تنها در 19 سالگی در حین تحقیق در آزمایشگاه پدرش به این موفقیت دست یافت. پس از این نقطه عطف، مشخص شد که فناوری جذب خورشیدی نیازی به ترجمه اضافی انرژی برای استفاده از منبع پس از جمع آوری آن به عنوان نور ندارد. جذب اولیه خورشیدی حول محور ایجاد گرما می چرخید، اما این باید دوباره ترجمه شود تا بار الکتریکی ایجاد شود که ممکن است یک ماشین، لامپ یا وسیله نقلیه خودرو را تغذیه کند. با هر تبدیل، انرژی از بین می رود – یک اصل اساسی دیگر – به این معنی که توانایی تولید جریان الکتریکی مستقیماً از نور خورشید جمع آوری شده باعث صرفه جویی در فضا، زمان و انرژی باورنکردنی می شود.
(تصویر ویژه توسط Nadar از طریق Wikimedia Commons | برش و مقیاس بندی شده | دامنه عمومی)
