توسعه موتورهای V8 جدید کرایسلر در استفاده از محفظه‌های احتراق نیم‌کره‌ای برای افزایش راندمان و توان خروجی از دهه 1950 پیشگام شد. مهندسان به دنبال راه‌هایی برای برتری در مسابقات و استفاده از قوانین جدید که موتورهای بزرگ‌تر را می‌دهند، موتور جدیدی را با استفاده از انتهای پایینی آن از 413 Max Wedge با جابجایی افزایش یافته به 426 و اضافه کردن سرهای Hemi بر اساس طرح‌های موجود، جمع‌آوری کردند. نتیجه به طور گسترده ای به عنوان 426 Hemi شناخته شد و تقریباً یک شبه به یک افسانه تبدیل شد.
مهندسان 426 Hemi را با نام مستعار فیل، به صراحت برای برنده شدن در مسابقات نسکار برای کرایسلر ایجاد کردند. قوانین روز تصریح می‌کرد که اتومبیل‌های موجود در پیست باید اساساً همان چیزی باشند که می‌توان در نمایندگی خریداری کرد، بنابراین موتور جدید برای پیست در نمایندگی محلی شما نیز موجود بود. هنگامی که در فصل مسابقه نسکار سال 1964 در پیست شروع به کار کرد، بر این سری مسلط شد، مسابقه به مسابقه پیروز شد و دیگر خودروسازان را به تقلا انداخت تا چیزی بسازند که بتواند ادامه دهد. نسخه قانونی جاده ای با قدرت 425 اسب بخار و گشتاور 490 پوند فوت از کارخانه تولید شد و آن را به یکی از قدرتمندترین گزینه های روز تبدیل کرد.
تولید در سال 1971 به پایان رسید. در حالی که در پیست موفقیت آمیز بود، هرگز فروش زیادی نداشت، احتمالاً به دلیل هزینه بالای آن. در مجموع 11000 دستگاه از کارخانه نصب شده در برخی از بزرگترین افسانه‌های خودروهای عضلانی، از جمله Challengers، Chargers، Roadrunners و Daytonas نصب شده است.
