تا زمانی که بتوانید قلمرو واقعیت را محکم پشت سر خود بگذارید، «اره ماهی» هم بسیار سرگرم کننده و هم کاملاً پوچ است. با چنین زرق و برق هالیوودی در قالب جان تراولتا، هیو جکمن، دان چیدل، و حضور گیرا که هالی بری است، اگر هنگام مرور نتفلیکس آن را پیدا می کردید، دیگر به تنظیم کردن آن فکر نمی کنید. این البته، مگر اینکه قبلاً حتی پنج دقیقه آن را تحمل کرده باشید.
به عنوان یک فیلم هک، “شمشیر ماهی” تقریباً همه چیز را اشتباه می کند. این مملو از اشتباهات آماتوری است که ما اکنون در فیلم های پرفروش هالیوود انتظار داریم، از اصطلاحات فنی غلط املایی (الگوریتم!) گرفته تا خطوط کد که آشکارا در طول صحنه های هک بارها و بارها تکرار می شوند و مخاطبان قرار است آن ها را جدی بگیرند.
پوچی زمانی به اوج می رسد که شخصیت جکمن بدون زحمت کلیدهای رمزگذاری 512 بیتی نشکن را در یک لحظه رمزگشایی می کند، یک شاهکار غیرممکن در واقعیت. هوش فیلمنامه نویسی نیز به همین جا ختم نمی شود. در یک نقطه، شخصیت عامل دولت تراولتا، جکمن را مجبور می‌کند تا پنتاگون را هک کند، در حالی که توجه ناخواسته یک زن و تفنگی که به سرش زده شده بود، را به خود جلب می‌کند، که البته او در همان لحظه این کار را انجام می‌دهد.
جان تراولتا برای اجرای عجیب خود نامزد جایزه رازی شد. در واقع، او در آن سال توانست خود را نامزد دو فیلم جداگانه کند. با این حال، اگر به دنبال سکانس های اکشن و بازیگری بیش از حد هستید، ممکن است از این فیلم مضحک لذت ببرید. به شرطی که بتوانید بی توجهی به تکنیک های پیچیده هک را کنار بگذارید.
