البته، گیربکس های تمام اتوماتیک در واقع برای موتورسیکلت ها هستند و اغلب به عنوان گیربکس متغیر پیوسته (CVT) شناخته می شوند. اینها در عمل خودکارهای سنتی بسیار بیشتری هستند، زیرا به هیچ شکلی از تعویض دنده نیاز ندارند – و حالت دستی مانند DCT ندارند.
ترمزگیری در حین رانندگی مانند همیشه مهم است، اما به غیر از آن و چرخاندن دریچه گاز برای شروع حرکت CVT ها نیازی به ورودی راننده دیگری ندارد. خب، خوب، فرمان هم خوب است، اما یک CVT به خودی خود جابجایی دنده ها را انجام می دهد، و معمولاً یک فرآیند نرم است، زیرا کلاچ می تواند بدون وقفه حرکت کند، به لطف یک کلاچ گریز از مرکز که یک تسمه را روی یک جفت قرقره های مخروطی متناوب فشار می دهد.
با افزایش سرعت موتور، تسمه بین دو قرقره بالاتر می‌رود و مانند DCT، چرخش متناوب بین قرقره‌ها در حین شتاب، سواری نرم‌تری را در مقایسه با گیربکس دستی ایجاد می‌کند. بعلاوه، در حین رانندگی یک CVT را متوقف نخواهید کرد، زیرا هیچ راهی برای یافتن تصادفی خود در دنده اشتباه در هر سرعت معین وجود ندارد.
