انفجار محبوبیت موتورسیکلت های ژاپنی در دهه 1990 را می توان به ابر دوچرخه های ژاپنی مانند کاوازاکی نینجا ZX-11 نسبت داد که در سال 1989 معرفی شد. به مدت شش سال از زمان معرفی خود، Ninja ZX-11 تاج را به عنوان سریع ترین موتورسیکلت تولیدی حفظ کرد. در بازار با حداکثر سرعت 175 مایل در ساعت، تمایزی که همچنین ادعای کاوازاکی را به عنوان یکی از بهترین مارک های موتورسیکلت در تجارت تقویت کرد. ZX-11 به لطف موتور چهار سیلندر خطی 1052 سی سی مایع خنک خود که دارای قدرت خروجی 145 اسب بخار و گشتاور حدود 108.5 نیوتن متر است، رقابت خود را در گرد و غبار ترک کرد.
به عنوان جانشین کاوازاکی تامکت ZX-10، نینجا ZX-11 مطمئناً آنچه را که تامکت ZX-10 ساخته بود برداشت و آن را به سطح بعدی رساند. در حالی که اغلب از ZX-12R به عنوان وسیله ای برای آتش بس میان سازندگان موتورسیکلت ژاپنی و اروپایی برای محدود کردن حداکثر سرعت تمام سوپر دوچرخه های تولیدی یاد می شود، این ZX-11 است که غیرقابل انکار “جنگ سرعت” بین شرق و غرب را آغاز کرد. .
با نگاهی به کاوازاکی نینجا ZX-11، بدون شک این موتورسیکلت یکی از پیشگامان واقعی موتورسیکلت است که عصر جدید موتورسیکلت های کلاس لیتری را نشان می دهد. کاوازاکی از نظر نوآوری، طراحی پیشرفته و پیشرفت های تکنولوژیکی در زمینه دوچرخه های ورزشی یکی از پیشتازان بود که موج های آن هنوز هم تا به امروز احساس می شود.
