737 مکس قرار بود پولساز بزرگ بوئینگ باشد و رقیب مستقیم رقیب اصلی خود – ایرباس A320 Neo باشد. این هواپیماها که جانشین مستقیم خانواده بوئینگ 737 NG هستند، با نوید موتورهای کارآمدتر، دارای چندین تغییر آیرودینامیکی و تغییرات بدنه هواپیما عرضه شدند. با این حال، تنها یک سال پس از آغاز اولین سرویس تجاری 737 مکس در می 2017، این هواپیما اولین سقوط بزرگ خود را تجربه کرد.
در اکتبر 2018، یک بوئینگ 737 مکس کاملاً جدید که توسط شرکت لاین ایر اداره می شد، اندکی پس از برخاستن در دریای جاوه سقوط کرد و تمام 189 سرنشین آن کشته شدند. پنج ماه بعد در مارس 2019، 737 مکس دیگر – این بار با پرواز 302 خطوط هوایی اتیوپی – به سرنوشت مشابهی دچار شد و تنها شش دقیقه پس از بلند شدن سقوط کرد و منجر به مرگ 157 نفر شد. این سقوط دوم 737 مکس منجر به زمین گیر شدن تمام هواپیماهای 737 مکس در سراسر جهان شد و همچنین منجر به تحقیقات جهانی در مورد چگونگی تایید این هواپیما برای خدمات مسافری شد.
تحقیقات بعداً نشان داد که هر دو سقوط توسط یک ویژگی تثبیت کننده پرواز جدید به نام سیستم افزایش ویژگی های مانور (MCAS) ایجاد شده است. در آوریل 2019، دنیس مویلنبرگ، مدیر عامل وقت بوئینگ، اذعان کرد که MCAS دلیل هر دو سقوط بدنام 737 مکس بود که در مجموع جان 346 نفر را گرفت.
پروتکل‌های ساخت و ایمنی بوئینگ از زمان این دو حادثه تحت ابر بوده است و زمین‌گیری جهانی 737 مکس بیش از 20 ماه در ایالات متحده به طول انجامید – در کشورهای دیگر طولانی‌تر.
